Het kan iedereen overkomen, ook de beste

Ze is getraind, let op haar voeding en heeft een rugtas vol ervaring. Een halve marathon is voor Sarah-Lynn na een hele IRONMAN en tien marathons geen ‘big deal’ meer. Begin van die week liep ze nog een duurloop van 36 kilometer ter voorbereiding op haar volgende marathon. De dagen die volgden voelde zij zich moe en herstelde zij slecht van deze lange training. Bij nader inzien gaf het lijf hier waarschijnlijk al een eerste signaal af.

De halve marathon in Kampen later die week zou een goede wedstrijdprikkel zijn in haar trainingsschema. Als Zwollenaar wil zij dit evenement naast de deur niet missen. Sarah-Lynn merkt op de dag van de wedstrijd dat zij nog steeds niet helemaal fit is, maar er gaan nog geen alarmbellen rinkelen. “Ik weet nog dat ik tegen een collega in het startvak zei: ''Wat doe ik eigenlijk hier?''

Het was de eerste warme dag van het jaar en het kwik steeg 's middags naar 24 graden. Voor de start worden er waarschuwingen afgegeven door de organisatie om deelnemers te attenderen op het warme weer en het belang van hydratatie. Toch vallen de deelnemers aan de vijf kilometer bij bosjes neer, waardoor de start van de halve marathon tien minuten wordt uitgesteld. “Hoe kun je het zo ver laten komen?”, gaat er door Sarah-Lynn haar hoofd.

 

Door de warme weersomstandigheden en haar verminderde fitheid, besluit Sarah-Lynn om een stapje terug te doen. Ze wil geen risico nemen en start met een aangepast tempo haar race. Bij de eerste waterpost grijpt ze mis. “Shit, maar ik ga écht niet terug. Je zit in een bepaalde flow dat je niet wilt doorbreken. Hoe hard ik hem ook nodig heb op dat moment, in een wedstrijd laat ik het dan aan mij voorbijgaan.”

Bij kilometer 9 raakt Sarah-Lynn in de problemen: ze voelt zich misselijk, krijgt hoofdpijn en verliest de controle over haar lichaam. Ze denkt erover na om uit te stappen, maar is op het verste punt van de start en finish verwijderd. “Wie zou mij hier ophalen?” Terugrennen is de snelste optie. Ze past haar tempo nogmaals flink aan. “Het was echt overleven en ik was niet meer bewust van wat ik deed. Ik voelde dat ik emotioneel werd. Ik wilde zo snel mogelijk naar de finish. Mijn hart luchten bij mijn man.”

Na 21,1 kilometer komt Sarah-Lynn als derde vrouw over de finish. Ze helpt hier een andere hardloopster die het ook zwaar heeft gehad en aan het zwalken is. Hierna loopt Sarah-Lynn verder richting haar man. “Hij zag meteen dat het niet goed met mij ging. Ik was erg bleek. Bij het zien van mijn man, kon ik mij overgeven en ben ik neergestort in de hekken.” Omstanders kwamen in actie en zijn haar met bakken water en natte handdoeken gaan koelen. “Ik voelde mij slap, zag dubbel, had rollende ogen en een lichaamstemperatuur van 40 graden.”

Na enige tijd merkte Sarah-Lynn dat er weer leven in haar lichaam kwam. Ze wilde naar huis gaan, maar werd op het podium geroepen. Als een boer met kiespijn stond ze op het plateau. Direct na de huldiging ging het lampje nogmaals uit. “Ik ben met loeiende sirenes afgevoerd naar het ziekenhuis in Zwolle. Hier hebben ze er alles aangedaan om mijn temperatuur naar beneden te halen.”

De dagen daarna heeft de hitteberoerte nog zijn sporen achtergelaten. Naast de vermoeidheid blijft Sarah-Lynn bloed in haar urine hebben. “Bij een hitteberoerte is je temperatuur zo hoog, dat je organen opwarmen en zelfs kunnen uitvallen. Mijn nieren hebben zo'n klap gehad, dat ze de dagen daarna nog steeds van slag waren.” Ook mentaal heeft Sarah-Lynn last gehad van deze ervaring: “Ik was echt bang. Mijn man is al mijn trainingen daarna en tijdens mijn marathon mee gaan fietsen. Voor de veiligheid en mijn eigen gevoel.”

Ondertussen heeft Sarah-Lynn het vertrouwen in haar lichaam weer terug. Volgende maand staat ze aan de start van een hele triatlon en in oktober doet ze mee aan de TCS Amsterdam Marathon. Ze heeft een trainer in de arm genomen, om verantwoord naar betere tijden te trainen. Daarnaast is zich meer gaan verdiepen in voeding. “Voor mijn gevoel heb ik het soms niet nodig, maar je lijf eigenlijk wel. Iedereen moet zijn tekorten goed aanvullen en zorgen dat je goed gehydrateerd blijft.”

Daarbij is het natuurlijk cruciaal om goed getraind aan de start te staan, maar het belangrijkste: luister naar je eigen lichaam. “Heb je hoofdpijn of voel je je flauwtjes? Vraag jezelf af of het wel verstandig is om te gaan. Grijp je mis bij een verzorgingspost? Ga terug om dat bekertje toch wel te pakken. De verantwoordelijkheid ligt bij jezelf.” Ook het lichaam van Sarah-Lynn gaf van tevoren verschillende signalen af.

“Er zijn mensen die heel verantwoord kunnen lopen én vooral denken dat zij verantwoord kunnen lopen. Mensen denken ‘ik ben getraind’, ‘mij overkomt dit niet’, maar je hoeft niet eens hard te lopen om een hitteberoerte te krijgen. Dat is het gevaar. Het kan iedereen overkomen, dus ook de beste.”